Eğer senin değerini anlamıyorsa, kalbimde yerin yok.
Değer vermeyenlere kalbimi açmam, kapalı kapılar var.
Zamanımı harcamak istemiyorum, bana değer vermeyenler için.
Saygı, sevgiyi doğurur; saygı yoksa sevgi de yoktur.
Değerini bilmeyenler, kaybedecek bir şeyim yok.
Kendi kıymetimi bilip, başkalarının değer düşüklüğüyle uğraşmam.
Gözlerin, ruhumun derinliklerindeki değeri göremezse, söyleyecek sözüm yok.
Değersiz insanlar beni yaralamaz, çünkü ben kıymetimi biliyorum.
Zaman kaybetmek yerine, kendime yatırım yapmayı tercih ederim.
Yüreğimde yer bulamayanların bana zararı yok.
Değer vermeyenlerin o boşluğuna alıştım artık.
Kıymetimi bilmeyenlere merhametim kalmadı.
Hayatımda az yer kaplayanlar için çok dert etmem.
Benim değerim, başkalarının kayıtsızlığıyla aşınmaz.
Değer vermeyenlere dua ederim, uzak dursunlar.
Herkesin sıradan olduğu bir dünyada, kendim özelim.
İnsanlar, kalplerinin derinliklerindeki değerimi göremezse, bir kayıpları yok.
Mucizelerin değeri, sadece onlara açılan kalplerde var.
Beni değerli bulanlar yanımda; diğerleri ise arka planda.
Anlamayanın yanında durmam, kıymetimi bilmeyeni tanımam.
Değersizlik içinde kaybolmuş ruhlarla yolum kesişmez.
Ben, kendime değer veriyorum; bunun dışındaki herkes kaybeder.
Kalbimde yeri olmayanlara sevgi sunağı kurmam.
Değersiz insanlar, benim hikayemde sadece birer yan karakter.
Sessizliğim, değersizliğin en yüksek sesi.
Kayıtsız kalana, bir ömür boyu değer vermem.
Bana değer vermeyenler, kendi kayıplarını yaşar.
Beni görmeyecek kadar kör olanların yanımda yeri yok.
Değerimi anlayacak bir kalp bulduğumda, o kalpten asla vazgeçmem.
Kıymet: Kalbimdeki hazine; değersizler ise sadece toz.
Zamanı çürütmek, değersizliği beslemekle eşdeğerdir.
Değer vermeyenler için, kalbimdeki kapılar kapalı.
İncitmeyecek kadar değermişim, ama onların zavallılığı bana dert olmaz.
Kırılgan kalbimi, hissetmeyene bağışlamam.
Sözlerim, ya değerli birine ya da sessizliğe aittir.
Değeri olmayan ruhlar, benim masumiyetimi göremez.
Kalbime girmeye çalışan ama değersiz olanlar, dışarıda kalır.
Kendine değer vermeyen, başkalarına nasıl değer verebilir?
Benim hikayemdeki başrol, kendi değerim.
Zamanım, değeri bilinmeyenlerle harcanmaz.
Anlamsız ilişkilere veda etme zamanı geldi.
Değerimi bilmeyenlere geriye dönüş yok.
Güneş bile, karanlığında kaybolanların ardında kalır.
Özgürlüğüm, başkalarının değer düşüklüğüyle sınırlı değil.
Hayatımda en çok değer verdiğim şey, kendim.
Eğer senin değerini anlamıyorsa, kalbimde yerin yok.
Değer vermeyenlere kalbimi açmam, kapalı kapılar var.
Zamanımı harcamak istemiyorum, bana değer vermeyenler için.
Saygı, sevgiyi doğurur; saygı yoksa sevgi de yoktur.
Değerini bilmeyenler, kaybedecek bir şeyim yok.
Kendi kıymetimi bilip, başkalarının değer düşüklüğüyle uğraşmam.
Gözlerin, ruhumun derinliklerindeki değeri göremezse, söyleyecek sözüm yok.
Değersiz insanlar beni yaralamaz, çünkü ben kıymetimi biliyorum.
Zaman kaybetmek yerine, kendime yatırım yapmayı tercih ederim.
Yüreğimde yer bulamayanların bana zararı yok.
Değer vermeyenlerin o boşluğuna alıştım artık.
Kıymetimi bilmeyenlere merhametim kalmadı.
Hayatımda az yer kaplayanlar için çok dert etmem.
Benim değerim, başkalarının kayıtsızlığıyla aşınmaz.
Değer vermeyenlere dua ederim, uzak dursunlar.
Herkesin sıradan olduğu bir dünyada, kendim özelim.
İnsanlar, kalplerinin derinliklerindeki değerimi göremezse, bir kayıpları yok.
Mucizelerin değeri, sadece onlara açılan kalplerde var.
Beni değerli bulanlar yanımda; diğerleri ise arka planda.
Anlamayanın yanında durmam, kıymetimi bilmeyeni tanımam.
Değersizlik içinde kaybolmuş ruhlarla yolum kesişmez.
Ben, kendime değer veriyorum; bunun dışındaki herkes kaybeder.
Kalbimde yeri olmayanlara sevgi sunağı kurmam.
Değersiz insanlar, benim hikayemde sadece birer yan karakter.
Sessizliğim, değersizliğin en yüksek sesi.
Kayıtsız kalana, bir ömür boyu değer vermem.
Bana değer vermeyenler, kendi kayıplarını yaşar.
Beni görmeyecek kadar kör olanların yanımda yeri yok.
Değerimi anlayacak bir kalp bulduğumda, o kalpten asla vazgeçmem.
Kıymet: Kalbimdeki hazine; değersizler ise sadece toz.
Zamanı çürütmek, değersizliği beslemekle eşdeğerdir.
Değer vermeyenler için, kalbimdeki kapılar kapalı.
İncitmeyecek kadar değermişim, ama onların zavallılığı bana dert olmaz.
Kırılgan kalbimi, hissetmeyene bağışlamam.
Sözlerim, ya değerli birine ya da sessizliğe aittir.
Değeri olmayan ruhlar, benim masumiyetimi göremez.
Kalbime girmeye çalışan ama değersiz olanlar, dışarıda kalır.
Kendine değer vermeyen, başkalarına nasıl değer verebilir?
Benim hikayemdeki başrol, kendi değerim.
Zamanım, değeri bilinmeyenlerle harcanmaz.
Anlamsız ilişkilere veda etme zamanı geldi.
Değerimi bilmeyenlere geriye dönüş yok.
Güneş bile, karanlığında kaybolanların ardında kalır.
Özgürlüğüm, başkalarının değer düşüklüğüyle sınırlı değil.
Hayatımda en çok değer verdiğim şey, kendim.
Vefasızlık, kalbin yarasını kanatır.Güven, bir çiçek gibi; sulanmadıkça solar.Dostluk denizinde, vefasızlık bir dalgadır.Yürekteki vefasızlık, en…
Hayat, seni durduğun yerde bırakmaz, seni zorlar.Kendi karanlığını kabullenmek, aydınlığa açılan kapıdır.İyileşmek, acının hikayesini yeniden…
Saygı, kaliteli ilişkilerin temel taşını oluşturur.Her insana saygı göstermek, insanlığa saygı göstermektir.Saygı, kalplerdeki sıcaklıkları artırır.Saygının…
Düşmana karşı en güçlü silah, cesaretin sesidir.Düşman, dostu tanımak için bir fırsattır.Düşmanlığı büyütmek yerine, barışın…
Sahte dost, karanlıkta parlayan bir aydır; güzel görünür ama ısınmaz.Dostluk değil, maske taktıkları için yanımdalar.Gerçek…
Aramızdaki sözler, dublajda hayat bulur.Dublaj, duygularımızı sesle yeniden yazmaktır.Her dublaj, farklı bir hikayenin kapılarını aralar.Sözler…